تلاش برای نجات جان دو محکوم به مرگ


Email: against.execution@googlemail.com

در صورت تمایل با عکس خود و یا با امضا و اسم و مشخصات خود از این حرکت حمایت کنید. این وبلاگ با لیست امضاء کنندگان به سازمان ملل و سازمانهای دفاع از حقوق بشری معرفی خواهد شد . امید است که بتوانیم با یاری یکدیگر این دو زن را از مرگ نجات دهیم

You can help these stoning and death sentenced to be stopped. To show your solidarity send us your name, adress and picture (optionally) . This weblog will be shared with the UN and several human right organisations.


Auch Sie Können dazu beitragen und helfen die Hinrichtung und Steinigung dieser Frauen zu verhindern. Senden Sie uns als Zeichen Ihre Solidarität Ihren Vor- und Nachname, Ihre Anschrift und optimal ein Bild. Dieser Weblog wird die UN und Menschenrechtorganisationen verschickt.


Friday, January 7, 2011

Presseerklärung

Das Islamische Regime des Iran muss mit internationalem Druck dazu gezwungen werden, dass wenigstens die zum Tode verurteilten politischen Gefangenen, deren Zahl rapide zunimmt, genauso wie die Atomanlagen des Iran, durch die internationale Delegationen besucht werden dürfen!

Nach dem Massaker an politischen Gefangenen im Iran 1988, ist die Gefahr für politische Inhaftierte im islamische Regime nie so groß gewesen wie Heute!

Anlässlich der andauernden Hinrichtungen von politischen Gefangenen und anderen Menschen im Iran haben sich verschiedene iranische Menschenrechtsvereine Zusammengeschlossen*!

Viele politischen Gefangenen im Iran, fühlen sich alleingelassen und das islamische Regime nutzt die zurzeit ruhigen Strassen in Teheran und die einseitige Aufmerksamkeit des Westens auf die Atomsgespräche aus, um noch mehr Freiheitsliebende Menschen einfach zu vernichten.

Das zeigen mindestens 50 Hinrichtungen in letzten 3 Wochen. Der 63 jährige Ali Saremi ,zum Beispiel , ist, obwohl sogar ihm kein bewaffneter Widerstand zur Last gelegt worden war, am frühen Morgen des 28. Dezembers 2010, ohne das sein Anwalt oder er selbst über die Endgültigkeit des Todesurteils informiert gewesen waren, hingerichtet worden. Er war inhaftiert gewesen, weil er auch angeblich Sympathisant der Volksmogahedin gewesen sein soll. Ein anderer Iraner, Aliakbar Siada, ist wegen angebliche Spionage am selben Tag, plötzlich hingerichtet worden. Die Situation in Baluchestan, im Südost Iran ist noch schlimmer. Nach einem Selbstmordanschlag der Gondollah, eine fanatische sunnitische Gruppierung, sind innerhalb von 3 Wochen, mindestens 16 inhaftierte Baluchen, eine ethnische Minderheit, die in der Zeit des Anschlags im Gefängnis waren, hingerichtet worden. In Teheran warten viele zum Tode verurteilte inhaftierte Demonstranten, wie die Herren Kszemi, Agaie, Ganbari und Frau Zahra Bahrami auf ihre Hinrichtung. Und auch in Kurdestan, wo die Zahl der Hingerichteten immer schon sehr hoch war, warten viele auf ihren Tod. Politische Gefangene wie Habib Latifi, Hossein Khezri, Logman und Zania Moradi, alle iranische Kurden und unter 30 oder sogar jünger als 20, sind zum Tode verurteilt und können jeder Zeit hingerichtet werden! Nach dem Massaker von 1988, als tausende zu Haftstrafen verurteilte politische Gegangene auf Befehl von Khomeini hingerichtet wurden, war die Todesgefahr für politische Inhaftierte im islamischen Regime nie so hoch, wie jetzt. Inhaftierte werden zum Tode verurteilt und je nach politischer Lage hingerichtet! Dieses Regime ist offensichtlich wesentlich schwächer als das von 1988.

Deswegen versucht es durch die Manövrierung mit seinem Atomprojekt und sogar mit Geiselnahmen der nach Iran reisende Europäer den Westen davon abzuhalten sich in die Menschenrechtslage einzumischen. Aber am Beispiel der zur Steinigung verurteilten Frau Ashtiani sieht man, dass die Rettung vieler Inhaftierter möglich wäre. Es stellt sich aber die Frage, ob der Westen, der zur Rettung der tausenden Hingerichteten von 1988 fast gar nichts getan hat, dieses mal den Willen dazu hat.

*Kurdische Menschenrechtsorganisation- Köln. Unterstützer der trauenden Mütter im Iran, Parke Lale Köln, Gesellschaft zur Unterstützung der demokratischen Bewegung im Iran Köln . Komitee der Iraner in NRW, Köln und Essen, Iranisches Kulturzentrum Rahaward Aachen, DiF-Verein Mehr Köln, Pooya Verein Köln

Die Deutzer Brücke in Köln, wird in dieser Nacht nicht ganz dunkel sein!

Da brennen Kerzen zur Erinnerungen an hingerichtete politische

Gefangenen, Frauen , Kinder und andere Menschen im Iran, unter der Herrschaft des islamischen Regimes!

Wir machen die" Lichter" wieder an, die das islamische Regime im Iran gelöscht hat!

Mahnwache :

Datum und Zeit : Sa 8.1.2011 , um 17 Uhr. Ort : Köln Deutzer Brücke,

Heumarktseite

Info :Tel 016094859202

**********************************************************************

Verschiedene iranische Menschenrechtsvereine haben diese Mahnwache gegen die neue Hinrichtungswelle im Iran, organisiert! *

Allein in den letzten 13 Tagen sind mindestens 50 Menschen, darunter auch Frauen und gewaltlose politischen Gefangenen, im Iran hingerichtet worden!

An diesem Tag wird in verschiedenen Städten in der ganzen Welt demonstrieret!

* Kurdische Menschenrechtsorganisation Köln - Unterstützer der trauernden

Mütter im Iran, Park Lale Köln, Gesellschaft zur Unterstützung der demokratischen Bewegung im Iran, Komitee der Iraner in NRW, Köln und Essen, Iranisches Kulturzentrum Rahaward, Aachen, DiF-Verein Mehr, Köln, Pooyaverein Köln

Wednesday, January 5, 2011

شمعی را که جمهوری اسلامی ،با اعدام انسانها خاموش میکند، روشن نگاه می داریم!

شنبه 8 ژانویه 2011 ساعت 16.30،هوی مارکت ،کنار پل دویتز.

زینب صارمی عزیز، صدای گریستن تو رادرپشت دیوار اوین شنیدیم!

گرد هم آیی برروی پل مرکزی شهر کلن،پل دویتز، با دردست داشتن شمع، علیه اعدام،علیه جمهوری اسلامی !

می باید ،جهان را برای دفاع از زندانیان، به ویژه زندانیان سیاسی ،عقیدتی ،امنیتی ،زنان وکودکان و.. محکوم به اعدام در جمهوری اسلامی،در سراسر ایران، به یاری طلبید.

لطفا در صورت امکان شمعهای باطری دار ، ویا سر پوشیده به همراه داشته باشید!

در صورت نامساعد بودن هوا،بعد از تجمعی کوتاه بر روی پل، شمعهای باطری دار به تعداد زیاد،همراه با عکسها در کنار هم بر روی پل قرار داده میشود وگردهم آیی در کنار پل دویتز،در هوی مارکت،ادامه می یابد.

ویژگی این شرایط برای مدافعان حقوق بشر:
اعتراض وسیع ما به اعدامهای انجام شده برای بالا بردن هرچه بیشتر هزینه حیثیتی این جنایات برای جمهوری اسلامی، در جهان به هم پیوسته امروز، راهی موثر برای دفاع از سایر محکومان به اعدام،مانند حبیب لطیفی،حسین خضری، از هموطنان کرد ویاجعفر کاظمی و علی آقایی و...، است، آن هم در شرایطی که رژیم اسلامی تلاش دارد تا توجه بین المللی بر مساله نقض خشن حقوق بشر در ایران را فقط بر مسایلی مانند روزنامه نگاران آلمانی در بند در ایران ویا خانم سکینه آشتیانی محدود نگاه دارد.

نکته مهم آن که در اعدام علی صارمی،علی اکبرسیادت و16 هم میهن بلوچ ، حتی رعایت نسبی "قوانین" جاری مربوط به این مجازات وزمینه سازی های رایج رژیم در این موارد ،نظیر استناد به اعترافات بی اعتبار در زیر فشار گرفته شده در مورد عملیات مسلحانه و ابلاغ حکم اعدام و..نیز دیگربه چشم نمی خورد،که می باید در خبررسانی ها برآن تاکید داشت!

جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران/کلن 13 دی 1389

باپشتیبانی فعال وهمکاری: جمعیت دفاع از حقوق بشرکرد/کلن ،حامیان مادران پارک لاله ایران/کلن،جمعیت پشتیبانی از مبارزات دموکراتیک مردم ایران/کلن،کمیته جمعی از ایرانیان نوردراین و ستفالن/کلن واسن،کانون رهاورد-آخن،خانه همبستگی مهر-کلن وانجمن پویا برای حمایت از جامعه مدنی ایران ومشارکت مردمی/کلن.

با سپاس از تمامی دوستان وتشکلهای دیگری که با وجود عدم تماس وهماهنگی با آنها، به علت کمی وقت ،مانند همیشه در این مراسم شرکت ویا به هر شکل از آن پشتیبانی می کنند.

***************************************************.

زینب صارمی عزیز ،صدای گریستن تو رادر پشت دیوار اوین شنیدیم !

برای زینب که تاصبح روز28 دسامبر ،2010،سراسر شب در پشت دیوار اوین گریست تاشاید پدرش علی صارمی در آخرین لحظات زندگی صدای او را بشنود،

در محکومیت اعدام علی صارمی، زندانی سیاسی63 ساله که جمهوری اسلامی، برای اعدام ناگهانی او در 28 دسامبر2010 حتی،مانند موارد دیگر،زحمت پرونده سازی در مورد" فعالیتهای مسلحانه" ویا" رعایت قانونیت" ، ابلاغ حکم اعدام، و.... را نیز به خود نداد،او را به عنوان بردن به نزد پزشک زندان از سلول بردند! برای اعدام

در محکومیت اعدام علی اکبرسیادت که،در یک روند پنهان دستگیری ،شکنجه ومحاکمه، به اتهام جاسوسی،مانند انبوهی از هموطنان وهم سرنوشتانش در سالهای اخیر، به ناگاه در28 دسامبر 2010 اعدام شد، اتهامی که حتی در صورت اثبات، در اکثر کشورهای دنیا کسی را به خاطر آن اعدام نمی کنند،

در محکومیت اعدام 16 هم میهن بلوچ که در اعدامهایی آشکارا انتقامی وبدون هیچگونه دخالت در عملیات وحشیانه بمب گذاری گروه جندالله در ماه گذشته،به این دلیل ساده که در آن زمان مدتها بوده که در زندان بوده اند!، درطول 2هفته و در، 3مر حله اعدام شده اند،آخرین آنها بهمن ریگی بود،

در محکومیت اعدام وحشیانه شهلا جاهد،

ودر دفاع از همه محکومین به اعدام در زندانهای جمهوری اسلامی که در آستانه مرگند،نظیر هموطن کرد حبیب لطیفی و.. ودر محکومیت مجازات اعدام وجمهوری اسلامی ،دگر باره و این بار با دردست داشتن شمع گرد هم می آییم!.

شمعی را که جمهوری اسلامی با اعدام انسانها خاموش می کند، روشن نگاه می داریم!